Żyję z Piotrusiem Panem

Magda
39 lat, właścicielka firmy szkoleniowej

Kiedy się poznawaliśmy nic nie wskazywało na to, że to Piotruś Pan. Na początku rozmawialiśmy tylko przez skype. Poznaliśmy się przez Internet, Piotr mieszkał wtedy na Florydzie. Po miesiącu rozmów przez Internet pojechałam do niego na wakacje.
Na Florydzie spędziliśmy razem trzy tygodnie. Było fantastycznie. Piotr okazał się interesującym i czarującym mężczyzną. Od początku między nami iskrzyło.

Jeździliśmy po Stanach. Poznawaliśmy się. Choć dzieli nas 20 lat różnicy wieku nie miało to dla mnie w ogóle żadnego znaczenia. Opowiadał mi o swoich podróżach. Mówił o swojej byłej pracy. Pracował kiedyś na lotnisku jako szef ds. inwestycji. Teraz gra na giełdzie.

Kiedy się go poznałam byłam już po rozwodzie, on po rozstaniu z żoną. Nie miał rozwodu. Opowiadał, że miał przede mną kilka kobiet, ale z żadną nie stworzył związku. Mówił, że jestem kobietą, w której pierwszy raz w życiu się naprawdę zakochał.
Zdecydowaliśmy, że zamieszkamy razem. W Polsce. Kiedy się do mnie wprowadził byłam szczęśliwa, że wreszcie pojawił się w moim życiu jakiś mężczyzna. Zakochałam się. Nie przeszkadzało mi nawet, że budzi mnie czasem o 4 w nocy, gdy oglądał wyścigi Formuły 1. Musiał obejrzeć… 

Ustaliliśmy, że Piotr znajdzie w Polsce pracę. Na początku nie pracował. Z czasem zaczął mieć pomysły na założenie swojego biznesu. Kiedy dowiedział się, że obok nas planowana jest budowa toru wyścigowego postanowił, że postara się o pracę w firmie, która miała to nadzorować. Zaczął rysować jakieś plany toru. 10 dni robił ten projekt. Chciał z tym iść do inwestora. Żył tym przez jakiś czas, po czym… rysunki wyrzucił. Doszedł do wniosku, że to jest bez sensu.