Kapelusze wychodzą z podziemia

 *

Nie wie jak jest w polskiej szkole, bo gdy próbowała to zrozumieć, pukając do zakładów polskich modystek, przyjeżdżając do Polski, okazywało się, że łatwiej było dostać się na kurs do modystki Królowej Matki. -Trafiłam na chłodne przyjęcie. Polskie modystki nie chcą dzielić się wiedzą.
Nie chcą młodszym kobietom nic powiedzieć. -Przyjeżdżają dziś do mnie młode dziewczyny, z całej Polski, zainteresowane tym zawodem, bo były w pracowni u jakiejś modystki i ona im powiedziała: a co ja z tego będę miała? Trudno nam wyjść z podziemia, w Polsce nie ma gdzie się tego nauczyć.
Kobiety uczą się filcowania, chodzą na decoupage, ale modniarstwo w Polsce jest top secret. Ona, żeby wyjść z podziemia, to znaczy oficjalnie pracować w Polsce, założyć zakład i uczyć innych, zdejmując z sekretu tego zawodu kapelusz, musiała poprosić o list polecający od Katty Janneh.

*

Kiedy wróciła do Nakła zdała sobie sprawę, że pierwszy kapelusz, który zrobiła u niej na kursie, to właściwie taki kapelusz krajeński, z Kujaw. Męski. I nawet ta sama kolorystyka. W barwach, charakterystycznych dla regionu, czerwono-czarnych.

Chciała pracować z domu, żeby być z dzieckiem. Zaczęło się jednak od kapelusza. Musztardowego, który podarowała koleżance, która podwoziła ją, gdy była w ciąży na kurs, organizowany dla osób zarejestrowanych w urzędzie pracy.

Koleżanka pokazała się w kapeluszu w swojej miejscowości i kapelusze szybko wyszły w Nakle z podziemia. Zrobiła wystawę kapeluszy w miejscowej bibliotece, napisała o niej prasa i ruszyła machina show biznesu.
I kapelusze w Nakle zaczęły się rozchodzić tak, że któregoś dnia Małgorzata założyła kapelusz i poszła w nim do urzędu pracy po dotację, by założyć firmę. Po tym jak dostała referencje od Katty Janneh, a potem dotację, otworzyła swoją pracownię i zaczęła żyć z modniarstwa.