Guzikowe historie

 *

Nie tylko im, ale i jemu guziki w życiu bardzo pomogły. Jacek Rutkowski: -Chęć powiększenia kolekcji zmusiła mnie do rozmów z ludźmi. Zmusiła, bo 12 lat temu nie miałem takiej śmiałości. Gdyby mi ktoś wtedy powiedział, że będę potrafił zwrócić się o coś do Leszka Balcerowicza nie uwierzyłbym. Z każdym guzikiem było mu łatwiej komunikować się ze światem. Z każdym czuł się tak, jakby chodził po górach i wchodził na szczyty. Znikały bariery. Opory. Dziś rozpina się, a kiedyś to było niemożliwe. Był zapięty na ostatni guzik.

 *

Nie byłaby też możliwa na przykład operacja „Magellan”. Jacek Rutkowski: -Guziki należą do przedmiotów wyjątkowo ruchliwych. Kilka lat temu Muzeum Guzików wspólnie z Towarzystwem Miłośników Gier Guzikowych podjęło próbę wysłania guzika w samotną podróż dookoła świata. „Magellan” wyruszył pocztą wraz ze specjalnym paszportem, służącym do oficjalnego potwierdzania pobytu w danym miejscu.

W międzynarodowej operacji wzięły udział 42 osoby z 19 państw m.in.: Polski, Australii, USA, Szwecji. Ostatecznie “Magellan” miał znaleźć się w zbiorach Muzeum Guzików. Zgubił się niestety gdzieś między Sankt Petersburgiem, a Bangkokiem. W Muzeum Guzików jest jednak jeden, który szczęśliwie zwiedził m.in. Europę, Azję i był w Himalajach. Beaty Pawlikowskiej.

Guziki z Muzeum Guzików nie są przyszyte do Łowicza. Ich główna siedziba to duży, stary kufer podróżny. Granatowy, z fibry, firmy Sourette. Pamiątka po dziadku Jacka Rutkowskiego. Rutkowski: -Walizkę zawsze można przenieść, eksponaty zachowują więc swoją naturę wędrowną. Wszędzie można zorganizować wystawę i je pokazać. Na co dzień kufer z guzikami ma swoją siedzibę przy jednej z najstarszych łowickich ulic.