Moje dziecko to człowiek orkiestra

Mówią na swoje dzieci z Zespołem Tourette`a – roztykani. Choroba, na którą cierpiał Mozart, w ich domach głośno daje się we znaki. Nie oznacza jednak końca świata. Mamy dzieci z tikami opowiadają jak żyć, gdy dom tyka w rytmie turetyka.

Mamo, ale ja tak muszę
-To jest tak. Jest jakiś tik, potem odchodzi i jakby czeka na swoją kolejkę. Pojawiają się w jego miejsce inne tiki, a potem tamten tik znowu wraca – opowiada Dorota Kedra z Warszawy, mama 11-letniego Konrada.

Konrad raz podskakuje, potem to przechodzi i zaczyna charakterystycznie powtarzać „a”, innym razem kiwa głową, czasami gryzie język … Rano ma mało tików. Najgorzej jest wieczorem.

Pierwsze objawy Zespołu Tourette`a pojawiły się kiedy Konrad miał 4,5 roku. Nie słuchał się mamy. Był niespokojny i trochę złośliwy. Buntował się. -Miał przy tym niegroźnie wyglądające tiki typu mruganie oczami-opowiada Dorota. Nie przejmowała się nimi jakoś szczególnie, bo sama miała podobne tiki w dzieciństwie. Łapała się za sukienkę, ruszała w charakterystyczny sposób głową. Tiki miał jej także jej mąż. -Myśleliśmy, że tak jak nam, Konradowi tiki też przejdą.

Nie przeszły. Kiedy rodzice zaprowadzili Konrada do lekarza psychiatra przepisał lekkie środki uspokajające, ale nie zatrzymały one tików. Pojawiały się co raz nowe: zarówno ruchowe, jak i werbalne. Konrad zaczął powtarzać wybrane słowa.
Kiedy skończył 6 lat wystąpiła u niego koprolalia, czyli przymus używania brzydkich słów. Zjawisko polega na tym, że dziecko wydaje się z siebie potok wulgaryzmów. Konrad zaczął powtarzać słowo na „k” co wprawiło rodziców w stan osłupienia. -Usłyszał to słowo gdzieś podczas ferii zimowych i przyniósł w zdwojonej sile do domu. Powtarzał to bez przerwy. Nawet pod nosem. Kiedy prosiłam go, by przestał opowiadał: Mamo, ale ja tak muszę…