Zaczepiają mnie taryfiarze

Co się z tobą działo po Exodusie?

Po Exodusie to miałem tzw. naloty. Do domu. Co tydzień wpadał człowiek. Bez ostrzeżenia. Mówił: Jedź ze mną, będziesz grał za granicą. Będziesz grał standardy i zarobisz pieniądze. Nie chciałem. Coś takiego miałem w organizmie, że czułem, że jak pojadę to się zmanieruję – mózg nastroi mi się na te standardy. Od knajpy zacząłem, ale nie chciałem na niej kończyć. Odizolowałem się po Exodusie. Zamknąłem się i robię swoje. Ciągnie mnie tworzenie, a nie odtwarzanie.

Z czego żyjesz?

Z ZAIKS-u i z koncertów.

Przed każdym rozkładasz instrumenty przez 5 godzin. Długo.  

Tak, ale w warunkach umowy mam zapisane, że na 1,5 godzinny koncert będę się tyle czasu rozkładał. To jest elektronika, to jest wszystko okablowane, muszę to robić sam z technikiem, ze względu na bezpieczeństwo. W Holandii nikogo to nie interesuje, ile ja się rozkładam. W Polsce często ktoś robi z tego powodu problemy. Narzeka, radzi: Kupiłbyś sobie laptopa… Komputer nie jest rozwiązaniem. Dotknięcie myszki to jest dla mnie inwalidztwo. Żywy instrument to jest coś. Byłem świadkiem takiej sytuacji, kiedy komputer się zawiesił i było po koncercie. Ludziom często trudno jest zrozumieć, że ja nie gram na fujarce, tylko mam skomplikowane instrumenty. Ostatnio interesuje mnie wizualna oprawa koncertu. Na każdy przygotowuję coś innego w dźwięku i wyglądam inaczej.

Dziś też wyglądasz… inaczej.

Wielu ludzi mój wygląd dziwi, ale przyzwyczaiłem się już do tego. Zawsze wyglądałem na przekór. Jak chodziłem do szkoły nosiłem długie włosy i to się wtedy nie podobało. Tak samo w czasach hippisowskich. Teraz mam jakieś zarośla i też jest nie tak.